Textos de Cantares Gallegos

Aquí tedes o textos de Cantares e unha ligazón ao resto da obra (Biblioteca Cervantes Virtual)

             

                 10

              «Quíxente tanto, meniña,                            

                tívenche tan grande amor,                        

                que para min eras lúa,                 

                branca aurora e craro sol;                          

                augua limpa en fresca fonte,                    

                rosa do xardín de Dios,                

                alentiño do meu peito,               

                vida do meu corazón».                

                Así che falín un día                        

                camiñiño de San Lois,                   

                todo oprimido de angustia,                       

                todo ardente de pasión,                            

                mentras que ti me escoitabas                  

                depinicando unha frol,                

                porque eu non vise os teus ollos                            

                que refrexaban traiciós.                             

                Dempois que si me dixeches,                  

                en proba de teu amor                 

                décheme un caraveliño                              

                que gardín no corazón.                               

                ¡Negro caravel maldito,                              

                que me fireu de dolor!                

                Mais a pasar polo río,                   

                ¡o caravel afondou!...                  

                Tan bo camiño ti leves                 

                como o caravel levou.

2

	Nasín cando as prantas nasen,
	no mes das froles nasín,
	nunha alborada mainiña,
	nunha alborada de abril.
	Por eso me chaman Rosa,
	mais a do triste sorrir,
	con espiñas para todos,
	sin ningunha para ti.
	Desque te quixen, ingrato,
	todo acabou para min,
	que eras ti para min todo,
	miña groria e meu vivir.
	¿De que, pois, te queixas, Mauro?
	¿De que, pois, te queixas, di,
	cando sabes que morrera
	por te contemplar felís?
	Duro cravo me encravaches
	con ese teu maldesir,
	con ese teu pedir tolo
	que non sei que quer de min,
	pois dinche canto dar puden
	avariciosa de ti.
	O meu corasón che mando
	cunha chave para o abrir,
	nin eu teño máis que darche,
	nin ti máis que me pedir

Cantares Gallegos, 1863

http://www.cervantesvirtual.com/obra-visor/cantares-gallegos--0/html/

Ligazón a unha edición dixital de Cantares Gallegos