LINGUA GALEGA E LITERATURA CON MESTRA

  O pronome persoal ( cotovia.org ) Neste repaso que andamos a facer polos tipos de palabras cos que contamos na lingua, ímonos agora parar na última categoría pertencente ao grupo das palabras variables: o pronome persoal. Xa vimos no seu momento que o pronome é unha especie de comodín, é dicir, un tipo de palabra que serve para, chegado o caso, poder colocala no lugar dun substantivo, que se cadra xa utilizamos varias veces e non queremos seguir repetindo. Tamén vimos que existen dous tipos de pronomes: os que comparten as súas formas cos adxectivos determinativos (demostrativos, posesivos, indefinidos, numerais, relativos, interrogativos e exclamativos) que chamamos xenericamente “pronomes non persoais” e os pronomes persoais. E por que establecemos estes dous grupos? Vémolo a continuación:   Caracterización dos pronomes persoais Os pronomes persoais son palabras variables que empregamos para referirnos ás tres persoas do discurso ( a quen fala, a quen escoita e a aquela persoa ou c

No tema anterior vimos os aspectos poéticos que gardan relación coa métrica, e tamén que as rimas e as estrofas non son elementos imprescindibles, pois existe poesía de moi boa calidade que carece de rima e outras que si a teñen e son auténticos ripios ( textos que riman pero non transmiten emoción e nos que non hai beleza). Daquela, se a rima non é a que crea a poesía, que outros aspectos debemos ter en conta para comprendela? O CONTIDO DO TEXTO: As voces poéticas Para analizar un poema é moi importante saber quen fala e ese suxeito chámase VOZ POÉTICA.  Podemos ter tantas voces poéticas como persoas gramaticais (EU, TI, EL,NÓS, VÓS ELES/AS), pero o máis frecuente é que sexa ou unha primeira persoa ( P1 ou EU lírico) ou unha terceira persoa (P3). Para detectar a voz poética, hai que fixarse nos verbos e saber cal é a súa persoa gramatical ("amo","vivo"... están en P1, fronte a "el ama" ," ela vive" que están en P3).  Cando se utiliza a voz  poét